segunda-feira, 5 de dezembro de 2011

Venci!

Há certas cores que a lã assimila a uma só passagem, outras só ao fim de muitas aplicações ficam bem impregnadas no tecido; semelhantemente, há certas áreas de conhecimento que, uma vez apreendidas, podem de imediato ser postas em prática; a filosofia, porém, só após longa e profundamente interiorizada, só depois de ter não só colorido mas impregnado mesmo a alma, é que está em condições de proporcionar os resultados inicialmente prometidos. [...] Só há uma solução, portanto: ser firme e avançar sem descanso. O caminho que resta percorrer é mais longo do que o já percorrido, mas grande parte do progresso consiste na vontade progredir. De uma coisa tenho eu plena consciência: quero progredir, quero-o com toda a alma! Sei que também tu estás cheio de entusiasmo no sentido de buscar atingir a virtude com todas as energias. Avancemos, pois só assim a vida nos será de utilidade. De outro modo não passa de um entrave, e um entrave desonroso para quem vive no meio do vício. Façamos com que todo o nosso tempo nos pertença, o que só será possível se começarmos por nos tornarmos donos de nós próprios. Quando nos será concedida a indiferença perante as boas ou más graças da fortuna? Quando nos será dada a faculdade de dominar todas as paixões, de submetê-las à nossa vontade, de poder enfim dizer esta palavra: "venci!"?

Séneca, Cartas a Lucílio VIII.71.31 e 36-7
Gulbenkian, Lisboa: 2009. (trad.: J. A. Segurado e Campos)

[Quemadmodum lana quosdam colores semel ducit, quosdam nisi saepius macerata et recocta non perbibit, sic alias disciplinas ingenia, cum accepere, protinus praestant: haec, nisi alte descendit et diu sedit et animum non coloravit sed infecit, nihil ex iis quae promiserat praestat. [...] Instemus itaque et perseveremus; plus quam profligavimus restat, sed magna pars est profectus velle proficere. Huius rei conscius mihi sum: volo et mente tota volo. Te quoque instinctum esse et magno ad pulcherrima properare impetu video. Properemus: ita demum vita beneficium erit; alioquin mora est, et quidem turpis inter foeda versantibus. Id agamus ut nostrum omne tempus sit; non erit autem, nisi prius nos nostri esse coeperimus. Quando continget contemnere utramque fortunam, quando continget omnibus oppressis affectibus et sub arbitrium suum adductis hanc vocem emittere 'vici'?]

Sem comentários:

Enviar um comentário