sábado, 10 de março de 2012

Numa mão sempre a espada e noutra a pena

Ταῦτα καὶ παραπλήσια τούτοις εἰπὼν κατέβην. συνεπαινεσάντων δὲ πάντων καὶ οὐδενὸς εἰπόντος ἐναντίον οὐδέν, οὐκ εἶπον μὲν ταῦτα, οὐκ ἔγραψα δέ, οὐδ' ἔγραψα μέν, οὐκ ἐπρέσβευσα δέ, οὐδ' ἐπρέσβευσα μέν, οὐκ ἔπεισα δὲ Θηβαίους, ἀλλ' ἀπὸ τῆς ἀρχῆς ἄχρι τῆς τελευτῆς διεξῆλθον, καὶ ἔδωκ' ἐμαυτὸν ὑμῖν ἁπλῶς εἰς τοὺς περιεστηκότας τῇ πόλει κινδύνους.

Disse tudo isso e desci do balcão. Todos laudaram o que eu disse, ninguém se opôs; e eu não me limitei a falar, sem depois propor a moção; nem me limitei a propor a moção, sem depois me oferecer para ir eu mesmo enquanto embaixador aos Thebanos; nem me limitei a servir de embaixador, sem que depois fosse capaz de os persuadir. Estive presente do princípio até ao fim, e ofereci-me sempre sem hesitações para encarar de frente os perigos que ameaçavam a cidade.

Demósthenes. De Corona 179. Tradução minha.

Sem comentários:

Enviar um comentário